رد: شرح اول ١٨ بيت المثنوي المعنوي لمولانا جلال الدين الرومي قدس سره
آنکه با یادش زدم در عشق دم
شرحکی بر مثنوی کردم رقم
کان شهی باشد عظیم القدر و شأن
فقر و زر و با فقیران در نهان
فقر را در پادشاهی محرم است
عارفست و عارفان را همدم است
گرچه در ظاهر امیری می کند
لیک در باطن فقیری می کند
از برون در بیشی و در پیشی است
وز درون در فقر و در درویشی است
داورا دوران او پاینده باد
تا ابد در عدل نامش زنده باد
اسم اعظم بر روانش سایه باد
رأی او را عقل را سرمایه باد
کاخ عدلش در جهان معمور باد
رأیتش بر طاغیان منصور باد
فقر اندر کسوت شاهیش بخش
در شئون عشق آگاهیش بخش
محرم اسرار یکتاییش کن
پاک از شرک من و مائیش کن
دعا هر صبح و شام « خالص » می کند
از خدا خواهد بقایش را به کام
بی ریا خواند همیشه این دعا
استجب یا ذی الغناء و العطاء